به نقل از «دانا»

نگاه خیره جهانیان به همسایه‌های عربی؛ ایران اندرخم یک کوچه/ به عمل کار برآید؛ به سخن‌رانی نیست!

تاریخ انتشار: ۱۰ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۲۷۳۰۳

کشورهای عربی حوزه حاشیه خلیج‌فارس رفته رفته در حال تبدیل شدن به قطب جدیدی در صنعت فوتبال جهان هستند.

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانا؛ کشورهای عربی حوزه حاشیه خلیج‌فارس ظرف ۱۵، ۲۰ سال اخیر با سرمایه‌گذاری کلان و برنامه‌ریزی بلندمدت با سرعتی چشم‌گیر و باورنکردنی توانسته‌اند خودشان را به‌عنوان یک ابرقدرت و نه طفیلی ناخوانده، در جغرافیای جهانی فوتبال جا بدهند و تصمیم‌گیری‌های مهمی را در صنعت فوتبال داشته باشند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پروژه‌ای که با خرید سهام باشگاه‌های منچسترسیتی، پاری‌سن‌ژرمن و اخیراً نیوکسل توسط ۳ قطب نفتی خاورمیانه یعنی امارات متحدۀ عربی، قطر و عربستان‌سعودی به راه افتاد و این ماجراجویی تا جایی ادامه یافت که قرعه نخستین جام جهانی خاورمیانه، به نام قطری‌ها در بیاید و برترین گل‌زن ملی تاریخ فوتبال لباس یک باشگاه سعودی را بر تن کند.

بلاشک جامی که در قطر برگزار شد، به اذعان بسیاری از کارشناسان هم از نظر فنی و هم از منظر ساختاری بهترین جام جهانی ادوار بوده است. این افتخار در حالی نصیب شیوخ قطری شده که آن‌ها بالاترین حد برآورد را از این میزبانی داشتند و عملاً با برگزاری بی‌نقص تورنمنت ۲۰۲۲، این قطر بود که دهان منتقدان را از هر نظر بست.

اماراتی‌ها هم اگر چه در بحث لیگ داخلی به اندازه لیگ ستارگان قطر در به‌کارگیری ستاره‌هایی مثل ژاوی هرناندز و یا رائول موفق نبوده‌اند اما این خلأ رقابتی را با میزبانی از تورنمنت‌های ملی و باشگاهی مهمی نظیر جام باشگاه‌های جهان یا برگزاری سوپرکاپ دبی هم‌زمان با جام جهانی با رقابت تیم‌هایی مثل آث‌میلان، لیورپول، آرسنال و لیون جبران کرده‌اند.

عربستان‌سعودی در راستای تحقق رؤیای بلندپروازانه نخستین جام جهانی ۳ قاره‌ای به میزبانی مشترک با یونان و مصر آن هم به هزینه سعودی‌ها؛ شب گذشته کریستیانو رونالدو را به پایتخت عربستان آورد و لباس زرد تیم ریاضی را بر تن یکی از برترین بازیکنان تاریخ جهان پوشاند تا چشم جهانیان را به لیگ خود خیره کند؛ لیگی مملو از ستاره‌های مهم بین‌المللی.

همه این اتفاقات غیرمنتظره و بزرگ در حالی بیخِ گوش ما ایرانی‌ها رقم خورده که هنوز در فوتبال ایران بحث‌های تمام‌نشدنی بر سر نحوه واردات VAR وجود دارد و هنوز مشخص نیست که این تکنولوژی به لیگ داخلی برسد یا نه. در سوی دیگر هم فدراسیون‌نشین‌ها اهتمام عجیبی به توافق مجدد با یک سرمربی ۷۰ ساله پرتغالی برای هدایت تیم ملی نشان داده‌اند.

بسیاری از استادیوم‌های لیگ مثلاً برتر و حرفه‌ای کشورمان حتی لایسنس‌های داخلی را هم ندارند و برای مثال نساجی‌چی‌ها هنوز اندرخم یک کوچه هستند و به آوارگی خود ادامه می‌دهند. بسیاری از زمین‌ها و زیرساخت‌های ورزشگاهی هم مشکلاتی جدی و عجیب دارند که فاصله عجیب فوتبال ایران حتی با سعودی و امارات را نشان می‌دهند.

مجوز حرفه‌ای باشگاه‌های ایرانی در شرایطی در محاق قرار دارد که حالا حرفه‌ای‌ترین فوتبالیست جهان به همسایگی‌مان آمده. در روزهایی که ۲ میله زدن به تیم ملی انگلیس باعث افتخار سئول‌نشین‌های فوتبال ایران شده، چشم تمام جهان به عربستان‌سعودی خیره شده و همه در عمل به بازخورد مثبت جهانی همسایه عرب‌زبان کمک می‌کنند.

باور کردنی نیست که تا همین چند سال پیش، همه در فوتبال ایران هیچ‌کدام از همسایه‌ها را رقیب نمی‌دانستند و با تحقیر فرهنگی و قومیتی قصد در کوچک‌سازی اعراب حاشیه خلیج‌فارس داشتند. حالا باید با چشم حسرت به فوتبال اعراب نگریست که دیپلماسی ورزشی را بهتر از سخن‌رانی‌های مسئولین ایرانی عملی کرده‌اند.

منبع: دانا

کلیدواژه: فوتبال ایران جام جهانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۲۷۳۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نگاه تاریخی به خلیج فارس راه حل مناقشات منطقه‌ای

زینب اصغریان / کارشناس ارشد علوم سیاسی: خلیج فارس سومین خلیج بزرگ جهان است و بعد از  مکزیکو و خلیج هودسن از نظر وسعت توجهات زیادی را به خود جلب کرده. هرچند این روزها با شنیدن نام خلیج فارس بیشتر به یاد حوادث امنیتی در این منطقه می‌افتیم. تکرار حوادث پر مخاطره در این منطقه و قرار گرفتن آن در امتداد تحولات یمن و خلیج عدن نیز در این برداشت بی‌تأثیر نیست، اما باید گفت که وجوه دیگری مانند نگاه فرهنگی و تاریخی نیز وجود دارد که از آن هم نباید غافل شد.

بدلیل اهمیت استراتژیک این آب‌های نیلگون، و دارا بودن منابع عظیم نفتی در کشورهای عربی همجوار با درج نام مجعول خلیج عربی تلاش می‌کنند آن را در راستای منافع خود مصادره به مطلوب کنند در حالی که تاریخ نشان می‌دهد حتی این واژه در ۳۰۰ سال قبل از میلاد و در دوران هخامنشیان نیز استفاده می‌شده و در کتب تاریخی متعددی نیز موجود است. جمال عبدالناصر نیز اصراری بر استفاده از  واژه جعلی نداشته است و حتی در برخی از نامه های خود از جمله نامه ای به یکی از مقامات بحرینی در سال ۱۹۶۰ از واژه خلیج فارس استفاده کرده است اما آرام آرام در راستای رویکردهای پان عربیستی این واژه تحریف و در بدعتی آشکار توسط عبدالناصر بکار گرفته شد و بعدها توسط سایرین  مورد استفاده قرار گرفت.

عضویت ایران در پیمان سنتو در ۱۹۵۵م و حمایت پهلوی از دکترین آیزنهاور در که در مقابل کنفرانس باندونگ و رویکرد ملی گرایی ناصر ، باعث شد تشدید اختلافات دوکشور به مسائل دیگر از جمله تنگه هرمز و خلیج فارس کشیده شود.

علیرغم اینها نشریات مصری، عربی و انگلیسی هم تا دهه هفتاد عمدتا واژه persian gulf را استفاده می‌کردند اما آرام آرام، واژه جعلی جایگزین آن شد.

با پیروزی انقلاب اسلامی و مخالفت کشورهای غربی و عربی بار دیگر استفاده از واژه خلیج فارس تحت الشعاع قرار گرفت و   تلاش ها برای فشار همه جانبه برای ایران و نادیده گرفتن توانمندی های ژیوپلتیک کشورمان افزایش یافت.

با مراجعه به اسناد تاریخی مانند ابن حوقل، معجم البلدان و کتب عربی دیگر مشاهده می‌کنیم که این خطه همواره به عنوان بحر پارس مطرح بوده است.

در حال حاضر در کنار پیگیری دیپلماتیک و احقاق حق در مجامع بین المللی بصورت جدی می‌بایست  به رویکردهای فرهنگی و تاریخی پرداخت و هویت خلیج همیشه ایرانی را احیا کرد و حتی با ساختن فیلم و کلیپ به زبان های مختلف و با برنامه ریزی گسترده در دیپلماسی فرهنگی، باید نشان داد قبل از بوجود آمدن کیان بسیاری از کشورهای کوچک بندانگشتی منطقه، نام خلیج پارسی همواره بعنوان یک شاهراه مهم و حیاتی در جبین تاریخ می‌درخشیده است.

 نام گذاری این روز  به مناسبت اخراج پرتغالی ها از تنگه هرمز ، روز خلیج فارس در تقویم نیز رویکرد مهم دیگری بود که بر اثبات حقانیت این خلیج همیشه ایرانی اثر جدی دارد.

 اخطار جدی به کشورهایی که خلاف مصالح ملی ما در استفاده از این واژگان حرکت می‌کنند بسیار مهم است. خلیج همیشه فارس خط قرمز ایرانی و هویت ایرانی است و نباید از حدود آن تخطی شود.

زینب اصغریان